Jest to proces wzmacniający materiał, który opiera się na zmniejszającej rozpuszczalności jednego składnika stali w drugim wraz z obniżaniem temperatury. Przebiega on dwuetapowo: pierwszy etap to przesycanie, drugi – starzenie stali. Przesycanie jest to wygrzewanie materiału w temperaturze określonej dla granicy rozpuszczalności składnika w jednofazowym stanie stałym stali. Zabieg przesycania zakończony jest szybkim schłodzeniem stali, aby składnik został „zamrożony” w materiale i nie wydzielił się z roztworu. Stal po przesycaniu wykazuje się znaczną ciągliwością, ale ma niewielką twardość i wytrzymałość. Drugi etap – starzenie stali prowadzi do wydzielenia się składnika przesycającego w postaci drobnych faz o określonym stopniu dyspersji. Proces ten może przebiegać samorzutnie, jest to tzw. starzenie naturalne (w temperaturze pokojowej) lub sztucznie na skutek wygrzania materiału w określonej temperaturze przez pewien czas, tzw. starzenie przyspieszone.
