Jest obróbką cieplno-chemiczną stali, która opiera się na dyfuzji pierwiastków azotu do powierzchni azotowanych elementów. To proces, który polega na wytwarzaniu utwardzonej warstwy wierzchniej poprzez wydzielenia azotków. Do procesu azotowania przeznaczone są konkretne gatunki stali, zawierające dodatek pierwiastków azotkotwórczych: chromu, molibdenu lub wanadu, które zostały wcześniej poddane odpowiedniej obróbce cieplnej. Po przeprowadzonym procesie azotowania na powierzchni metalu pojawia się cienka, nieprzekraczająca łącznie grubości 0,3 mm, warstwa azotków oraz wydzieleń azotków żelaza i/lub innych pierwiastków. W efekcie jej utworzenia stal posiada określone właściwości: twardość, odporność na korozję, ścieranie oraz odporność zmęczeniową, a także odporność na zużycie.
